همایش بینالمللی دانشگاه تهران تحت عنوان «الگوهای توسعه و تحولات نوپدید در غرب آسیا» با حضور بیش از 70 سخنران برگزار شد. در این گردهمایی، علیرغم ارائه مباحث علمی، اغلب سخنرانیها و مقالات بر بحرانها و ضعفهای کشور تمرکز داشت و تصویری سیاه از آینده ایران ترسیم شد، بدون آنکه راهکار عملی مشخصی برای عبور از چالشها ارائه شود.
به گزارش خبرنگار گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران پویا؛ همایش بینالمللی «الگوهای توسعه و تحولات نوپدید در غرب آسیا» به همت انجمن مطالعات ایرانیِ غرب آسیا و طی دو روز در دانشگاه مطالعات جهانِ دانشگاه تهران برگزار شد.
در جریان این همایش، بیش از 70 سخنران در قالب 13 پنل تخصصی به ارائه مباحث گوناگون و روزآمد پرداختند.
در این گردهمایی علمی، طیف گستردهای از دانشگاهیان، پژوهشگران و حتی برخی دولتمردان سابق حضور داشتند و هر یک از منظر تخصصی خود به تحلیل وضعیت منطقه و کشور پرداختند.
اگرچه سخنرانیها از نظر علمی و آکادمیک واجد ارزش و غنای قابل توجهی بودند، اما وجه مشترک اغلب آنها بر تمرکز بر نگاهی بدبینانه و سیاهنگرانه نسبت به وضعیت کشور استوار بود؛ نگاهی که گویی هیچ روزنهای از امید در آن دیده نشد.
مقالات ارائهشده نیز عمدتاً بر ترسیم بحرانهایی متمرکز بودند که کشور با آنها مواجه بود و در بسیاری از موارد چنین القا شد که گویی هیچ راه برونرفت روشنی متصور نبود.
این مقالات بیشتر بر برجستهسازی ضعفها تکیه داشتند و کمتر به ابعاد توانمندیها، ظرفیتها و فرصتهای پیشرو توجه نشان دادند.
حال آنکه در بسیاری از دانشگاههای معتبر جهان، رویکرد پژوهشهای علمی نه صرفاً توصیف مشکلات، بلکه ارائه راهحلهای عملی و مشاورهای برای عبور از بحرانها بود.
در بزنگاههای تاریخی نیز معمولاً همین دانشگاهیان و نخبگان علمی بودند که با تحلیل دقیق و ارائه راهکارهای کارآمد میکوشیدند اوضاع را سامان دهند و روندها را به سمت آیندهای بهتر هدایت کنند.
در این میان، دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران نیز با توجه به سابقه علمی کمنظیر خود در تاریخ آموزش عالی کشور، شایسته بود رویکرد اینگونه نشستها را به سمت حل مسائل و ارائه راهکارهای عملی سوق دهد و نه صرفاً بر فهرست کردن مشکلات متمرکز شود.
با این حال سالهاست که در فضای علمی ایران، بخش قابل توجهی از تولیدات دانشگاهی بیش از اندازه بر تاریکیها تمرکز کرده و کمتر به ارائه راهحلهای سازنده پرداخته است.
امید آن میرود که در همایشهای آینده، در کنار نقد و آسیبشناسی، نقاط قوت و ظرفیتهای ملی نیز برجسته شود و با ارائه راهکارهای متنوع و عملی، زمینهای برای حل مسائل و پیشبرد کشور فراهم آید.
انتهای پیام/