پرسپولیس در حالی به مصاف ملوان در تهران رفت که هنوز از نظر میزبانی در قلعه حسن خان از میهمانان خود پذیرایی می‌کند و با یک تساوی به بدون گل دیگر زمین را ترک کرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران پویا، وحید هاشمیان، شاید با تمام داشته‌های فنی و تجربی خود، هیچ وقت فکر نمی‌کرد این‌قدر زود در پرسپولیس به بن‌بست برسد. تیمی که تقریباً با تفکرات کادر مدیریتی بسته شد و بعد از رفتن کارتال، به‌صورت ناگهانی و با زبانی عامیانه، به دم‌دستی‌ترین مربی ایرانی پیشنهاد داده شد و خیلی زود با هاشمیان به توافق رسیدند.
تیم هاشمیان در این 5 هفته، 4 تساوی و تنها یک پیروزی کسب کرده و در 277 دقیقه گذشته، حتی یک گل هم به ثمر نرسانده است. در آمار گلزنی نیز تنها علی علیپور با سه گل زده توانسته دروازه حریفان را باز کند. اما مشکلات پرسپولیس تنها به گل نزدن خلاصه نمی‌شود؛ از عدم توانایی کنترل بازی گرفته تا ناتوانی در ساخت موقعیت و بی‌نظمی در ساختار حمله، همه از معضلات این تیم هستند. البته نیم‌توان از کلین‌شیت‌های پرسپولیس هم گذشت که یکی از نکات مثبت این فصل بوده است.
نشناختن ترکیب اصلی حتی اگر با توجیه مصدومیت‌ها همراه باشد، یک نکته منفی برای کادر فنی است. پنج هفته از مسابقات گذشته و باید به ترکیب اصلی رسیده باشند؛ در غیر این صورت، آزمون و خطا کار دست هر تیمی خواهد داد. مثلاً جای خدابنده‌لو در بازی با ملوان در ترکیب پرسپولیس نیست. لیگ برتر مثل یک دوی ماراتن است و از دست دادن امتیازات ابتدای فصل در لحظات حساس پایانی خود را نشان خواهد داد.
هاشمیان با فلسفه واکنش‌گرا، در زمین خودی و میزبانی موفق نخواهد بود. شاهد این ادعا بازی چادرملو و ملوان است که هر دو به یک شکل بازی کردند. با اینکه چادرملو میزبان بود، اما با بستن عمق و دفاع از میانه میدان و عرض دادن به یک سوم دفاعی خود، کار تیم هاشمیان را به حداقل رساندند. قطعاً تیم‌های دیگر هم، به خصوص در بازی‌های خارج از خانه، از همین سبک بازی مقابل پرسپولیس استفاده خواهند کرد.
یکی از نکاتی که هاشمیان باید به آن توجه کند، خط حمله پرسپولیس است که به وینگرهایی با سرعت بالا و قابلیت تک‌به‌تک نیاز دارد، اما این مورد فعلاً دیده نمی‌شود. استفاده از بیفوما در استقلال خوزستان به این دلیل بود که آنها با تک‌حمله‌ها و سرعت ذاتی او می‌توانستند هر خط دفاعی را آزار دهند. رفتن بیفوما به کناره‌ها برای آزاد شدن و کشاندن خط دفاعی حریف می‌تواند برای پرسپولیس مفید باشد، اگر بازیکنان تیم از فضاهای ایجاد شده در عمق هنگام دفاع حریف استفاده کنند و داخل محوطه جریمه حضور داشته باشند.
اما اینکه بازی باید به هر قیمتی با محوریت بیفوما شکل بگیرد، چاله‌ای است که هاشمیان تیم را در آن گرفتار می‌کند. به‌ویژه که امید عالیشاه بازیکنی است که تمایل به ورود به عمق دفاع حریف دارد تا اینکه یک وینگر چپ باشد. با این توصیف، بالانس حمله پرسپولیس شدیداً دچار مشکل می‌شود و کناره‌ها که نیاز اصلی حملات سریع تیم هستند، از دسترس خارج می‌شوند.
پرسپولیس در این سبک بازی نیاز به هافبک‌های پرتوان‌تری در مرکز زمین دارد تا با توانایی خود توپ را در اختیار بگیرند و با انتقال سریع به شکل‌گیری حملات سریع کمک کنند. باکیچ بازیکن توانمندی است، اما تیم نیاز به یک هافبک دفاعی (پست 8) دارد که فضای میان دو محوطه را پوشش دهد. در این راه، همکاران هاشمیان می‌توانند نقش مثبت‌تری ایفا کنند؛ هیچ مربی بدون کادر پشتیبانی قوی به موفقیت نمی‌رسد و وحید هاشمیان نیز نمی‌تواند به تنهایی بار تیم را به دوش بکشد.
انتهای پیام/