باشگاه خبرنگاران پویا؛ دونالد ترامپ دستور داد که زندان الکاتراز دوباره برای استفاده به منظور زندانی کردن افراد خطرناک بازگشایی شود.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، روز یکشنبه اعلام کرد که قصد دارد به دولت فدرال دستور دهد تا زندان تاریخی آلکاتراز را بازسازی و بازگشایی کند. این زندان که در جزیره‌ای به همین نام در نزدیکی ساحل سان‌فرانسیسکو قرار دارد، در گذشته محل نگهداری خطرناک‌ترین مجرمان آمریکا بود.
آلکاتراز، که نزدیک به 60 سال پیش به‌دلیل زیرساخت‌های فرسوده و هزینه‌های بالای نگهداری تعطیل شد، اکنون قرار است دوباره برای نگهداری زندانیان مورد استفاده قرار گیرد.
از دژ نظامی تا زندان فدرال فوق امنیتی
جزیره آلکاتراز، به‌دلیل موقعیت راهبردی خود در ورودی خلیج سان‌فرانسیسکو، از دهه 1850 به پایگاهی دفاعی مهم برای ارتش ایالات متحده تبدیل شد. ارتش آمریکا قلعه‌ای مستحکم همراه با توپخانه در آن ساخت تا از سواحل غربی کشور در برابر تهدیدات احتمالی دفاع کند. در جریان جنگ داخلی آمریکا، این جزیره به محل دفاع از سان‌فرانسیسکو در برابر حملات کنفدراسیون بدل شد.
در ادامه، این پایگاه نظامی به یک زندان نظامی تبدیل شد و تا اوایل قرن بیستم به همین شکل باقی ماند. در سال 1933 ارتش، جزیره را به وزارت دادگستری تحویل داد و از سال 1934 آلکاتراز به زندانی فدرال با بالاترین سطح امنیت تبدیل شد؛ جایی که قرار بود سرسخت‌ترین و غیرقابل‌کنترل‌ترین زندانیان در آن نگهداری شوند.
بر اساس اعلام اداره زندان‌های فدرال، آلکاتراز با هدف ارسال پیامی روشن به مجرمان تأسیس شد: «دولت فدرال تصمیم گرفته بود یک زندان با امنیت حداکثری و امتیازات حداقلی راه‌اندازی کند تا با جنایتکاران حرفه‌ای دهه‌های 1920 و 1930 مقابله کند.»
در این زندان، زندانیان تنها از چهار حق اولیه برخوردار بودند: غذا، پوشاک، سرپناه و مراقبت پزشکی. سایر امتیازات مانند ملاقات با خانواده، دسترسی به کتاب، وسایل هنری یا موسیقی باید از طریق رفتار خوب کسب می‌شدند. با وجود شهرت ترسناکش، آلکاتراز در هر زمان تنها بین 260 تا 275 زندانی داشت که کمتر از یک درصد جمعیت کل زندان‌های فدرال بود.
فرار معروف سال 1962؛ رویدادی که آلکاتراز را جاودانه کرد
در طول 29 سال فعالیت آلکاتراز به‌عنوان زندان فدرال، 14 تلاش برای فرار با مجموع 36 زندانی ثبت شد. به‌طور رسمی، هیچ‌کس موفق به فرار کامل و رسیدن به خشکی نشد.
اما یکی از جنجالی‌ترین و هوشمندانه‌ترین فرارها در سال 1962 رخ داد؛ زمانی که فرانک موریس و برادران جان و کلارنس انگلین از سلول‌های خود ناپدید شدند و هرگز دوباره دیده نشدند. این ماجرا بعدها در فیلم مشهور فرار از آلکاتراز با بازی کلینت ایستوود در سال 1979 به تصویر کشیده شد.
تحقیقات FBI نشان داد که این زندانیان با استفاده از قاشق‌ها و ابزارهای دست‌ساز – حتی دریلی که از موتور جاروبرقی ساخته بودند – دیوار سلول‌های خود را سوراخ کرده و کارگاهی موقتی در بالای بلوک سلول‌ها ایجاد کرده بودند.
آنها با گچ و موی واقعی سرهای تقلبی ساختند تا نگهبانان را فریب دهند، و با استفاده از بیش از 50 بارانی دزدی، یک قایق بادی و جلیقه‌های نجات ساختند. در شب فرار، آنها از طریق کانال تهویه و پشت‌بام زندان خارج شده و ناپدید شدند.
هرچند FBI اعلام کرد احتمالاً در آب‌های سرد خلیج سان‌فرانسیسکو غرق شده‌اند، اما هیچ‌گاه اجساد آنها یافت نشد و پرونده همچنان باز است.
مرد پرنده‌ای آلکاتراز؛ زندانی با سابقه علمی
رابرت استرود، یکی از مشهورترین زندانیان آلکاتراز بود که به‌دلیل علاقه‌اش به پرنده‌شناسی، به «مرد پرنده‌ای آلکاتراز» شهرت یافت. او ابتدا به جرم قتل غیرعمد زندانی شد، اما با قتل یکی از نگهبانان، به حبس ابد در زندان لِوِنوُرث محکوم شد.
استرود در زندان به پرورش قناری‌ها و تحقیق درباره بیماری‌های پرندگان پرداخت و چندین کتاب علمی منتشر کرد. بعدها مشخص شد بخشی از تجهیزاتی که برای آزمایشاتش درخواست کرده بود، برای ساخت الکل دست‌ساز استفاده شده‌اند. در سال 1942، او به آلکاتراز منتقل شد و دیگر اجازه نگهداری پرنده نداشت. استرود در سال 1959 آلکاتراز را ترک کرد و چهار سال بعد درگذشت.
هزینه‌های بالا و مخالفت‌ها با احیای زندان
در زمان تعطیلی در سال 1963، دیوارهای زندان به‌شدت آسیب دیده و خورده شده بود. طبق ارزیابی‌ها، بازسازی کامل آن بین 3 تا 5 میلیون دلار هزینه داشت؛ رقمی که شامل هزینه‌های عملیاتی روزانه نمی‌شد. اداره زندان‌های فدرال اعلام کرده بود که اداره آلکاتراز حدود سه برابر دیگر زندان‌های فدرال هزینه در بر دارد.
پس از تعطیلی، جزیره تا سال 1969 بلااستفاده باقی ماند، تا اینکه گروهی از فعالان بومی آمریکا آن را اشغال و مالکیت آن را طبق معاهده فورت لارامی مطالبه کردند. امروزه آلکاتراز تحت مدیریت سازمان پارک‌های ملی آمریکا قرار دارد و به یک مقصد گردشگری محبوب تبدیل شده است؛ با بیش از 1.2 میلیون بازدیدکننده در سال.
در سال 1986 این جزیره به‌عنوان بنای تاریخی ملی به ثبت رسید. با این‌حال، خدمات پارک‌های ملی هشدار داده‌اند که این وضعیت می‌تواند در صورت درخواست مالک یا تصمیم وزیر کشور لغو شود، به‌ویژه اگر ویژگی‌های ثبت‌شده آن از بین بروند.
در واکنش به اعلام ترامپ، نانسی پلوسی، نماینده دموکرات کالیفرنیا، با این تصمیم مخالفت کرد. وی در پستی در شبکه اجتماعی X نوشت: «آلکاتراز بیش از شصت سال پیش تعطیل شد و اکنون یکی از پارک‌های ملی محبوب و جاذبه‌ای مهم برای گردشگران است. این پیشنهاد رئیس‌جمهور جدی نیست.»
پایان پیام/