باشگاه خبرنگاران پویا؛ پرسپولیس در آزادی برابر النصر به تساوی بدون گل رسید تا صعود این تیم به اگر و اماهای زیادی گره بخورد. در شبی که جمعیتی بالای هفتاد هزار نفر در آزادی جمع شده بودند تا برد منجر به صعود خود را جشن بگیرند، این تساوی همه چیز را به اگر و اما سپرد.
پرسپولیس در حالی با النصر در آزادی به تساوی رسید که نکات زیادی چه از نظر فنی و تاکتیکی و چه از نظر مباحث پرداختن به صعود یک تیم در این شرایط در این بازی دیده شد. یکی از سخت‌ترین شرایط بازی برای یک تیم به شرایط این بازی پرسپولیس بازمی‌گردد، پرسپولیس برای صعود به برد نیاز داشت و البته تساوی هم کورسوی امید این تیم را زنده نگه می‌داشت تا احیاناً در صورت نبردن یا نباختن و اگر و اماهای مختلف شرایط صعود خود را به صفر نرساند.
انتخاب استراتژی در این شرایط که تیم برای بردن بی‌محابا در زمین حضور پیدا کند و یا محافظه‌کارانه‌تر بازی کند تا نبازد از دشوارترین مواردی است که برای یک تیم رخ می‌دهد به‌نظر می‌رسد اسماعیل کارتال نیم‌نگاهی به نباختن در این بازی داشت و دلیل پرس از میانه میدان این تیم هم همین موضوع بود و البته جواب سؤال خیلی از فوتبال دوستان که چرا پرسپولیس پرس از بالا را در دستور کار قرار نمی‌دهد، همین امر است، چراکه باختن به این تیم شانس صعود را از پرسپولیس کاملاً می‌گرفت و البته نباختن همچنان حس رقابت را برای این تیم در جدول زنده نگه می‌داشت.
ترکیب 3 ـ 3 ـ 4 ابتدایی پرسپولیس نشان از متفاوت بودن نگاه کادر فنی به این بازی داشت که البته در ادامه بازی به‌دلایل مختلف تغییر زیادی در آن دیده شد،
البته نمی‌توان غافل بود که به‌هرحال فوتبال عربستان با سرمایه عظیمی که خرج کرده است از فوتبال آسیا فاصله گرفته است، و این موضوع کاملاً در رقابت بین این 2 تیم دیده شد و این تفاوتها را حالا در حوزه‌های متفاوت چه سخت‌افزاری، چه نرم‌افزاری و مربی و بازیکن در فوتبال عربستان می‌توان دید.
این بازی تبلور یک ناترازی در فوتبال آسیا بود که به چشم همه آمد، چراکه با این روند قطعاً شرایط برای تیم‌های غیرعربستانی در آسیا سخت و سخت‌تر خواهد شد. پرسپولیس با اسماعیل کارتال یک تساوی دیگر را کسب کرد اما به‌نظر می‌رسید سبک بازی این تیم دچار تغییرات زیادی شده است.
استفاده از ساخت بازی از خط دروازه و استفاده از بازی با پای گندوز دروازه‌بان این تیم و اصرار روی این موضوع خصوصاً در نیمه اول کاملاً جزو وظایف تیم نشان داده شد و از اصول بازی پرسپولیس خواهد بود که می‌تواند مواهب و مصائب خود را در پی داشته باشد، هرچند این نوع بازی در نهایت با پاس بلند دروازه‌بان همراه می‌شد که یکی از راهکارهای شناخته‌شده خروج از پرس شدید حریف در فوتبال دنیاست، البته ارسالهای بلند بدین دلیل بیشتر برای احمدزاده و سردار دورسون انجام می‌گرفت تا با استفاده از مهارت یکی از این 2 بازیکن تیم از پرس خارج شود و پشت خط دفاعی حریف که خط آفساید را کاملاً بالا و روی خط نیمه بازی می‌کرد، جزو اهداف نهایی پرسپولیسی‌ها شناخته می‌شد.
نکته‌ای که در بازیهای پرسپولیس به‌رهبری این‌روزهای مربی ترکیه‌ای خود دیده می‌شود، این است که در سبک بازیهای کارتال استفاده از ساخت بازی کاملاً تعریف شده است و البته استفاده از کناره‌های زمین برای ارسال و نفوذ کردن به خط دفاعی حریف، شاید به همین خاطر بود که به‌خلاف زمان گاریدو میلاد محمدی و ایوب العملود ـ که این دومی در این بازی جایگزین فرشاد فرجی شده بود ـ آزادی عمل بیشتری داشتند که محمدی هم توانست در طول بازی چند موقعیت را برای پرسپولیس ایجاد کند.
پس تا اینجای کار روند مثبت تاکتیک پرسپولیس را روی بیلدآپ از خط دروازه به‌سبک‌های مختلف و همچنین استفاده از کناره‌های زمین می‌توان نام برد و البته استفاده از یک مهاجم کاذب که هم در ارنج تک‌مهاجمه و هم در ترکیب دومهاجمه اثر مستقیم در ساخت حمله این تیم دارد، سردار دورسن در این سیستم بازی همین نقش را بازی می‌کند، بازیکنی که از همان بدو ورود به این تیم و فقط با یک یا دو تمرین نصفه‌ونیمه در ترکیب این تیم به‌صورت ثابت بازی کرده است و نشان از اعتقاد کادر فنی هم به بازی این بازیکن و هم به این سیستم دارد.
از تغییرات پرسپولیس در طول بازی هم نمی‌توان بی‌تفاوت گذشت، تعویض‌هایی که در بازهای اخیر در روند بازی مؤثر نشان داده شده است، در همین بازی با النصر تعویض‌های بیست دقیقه پایانی باعث شد چند فرصت مناسب برای گلزنی ایجاد شود به همین ترتیب در نیمه دوم بازی با الهلال و همچنین بازی با گل‌گهر سیرجان این تأثیرات نشان داده شد.
اما تفاوتهای پرسپولیس در بازی با النصر صرفاً در شکل سیستم یا ارنج باکیفیت بازیکنان نبود باید به این نکته توجه داشت که النصر عربستان اگرچه به‌گفته رسانه‌ها با تیم دوم به میدان آمده بود اما همین تیم دوم خارج از بحث بازیکنان نامداری که در اختیار داشت مؤلفه‌های برتری‌طلبی را در ناخودآگاه تاکتیکی خود به‌همراه داشت.
نحوه پرس‌کردن از بالا این تیم ـ که با فشار حداکثری با شکل‌دادن لوزی و مثلث‌های دفاعی در حمایت از هم در یک‌سوم دفاعی پرسپولیس ایجاد می‌شد ـ از نکات جالب این بازی بود، پرس و ضدپرس (کانترپرس) کم‌نظیر حداقل در سطح آسیا در لحظه باز‌پس‌گیری توپ، تغییر ذهنیت سریع از دفاع به حمله و همچنین بالا بازی کردن در زمین حریف که نشان از برتری‌طلبی این تیم بود هم جزو نکاتی است که نمی‌توان از آن به‌راحتی گذشت.
پرسپولیس اگرچه بازی را نبرد و تساوی در هوای سرد آزادی، آب یخی بود روی دیگ جوشان هفتادهزارنفری این بازی، اما نظم‌پذیری و اجرای خواسته‌های تاکتیکی همان مواردی که اسماعیل کارتال به آن اشاره کرد هم از نکات برجسته و مثبت بازی این تیم مقابل النصر بود که تأثیر حضور کارتال و کادر فنی این تیم را نشان می‌دهد.
به‌نظر می‌رسد با این دست‌فرمان، پرسپولیس قطعاً در تمامی ابعاد در آینده نه‌چندان دور دچار تغییرات مثبتی خواهد شد.
پایان پیام/+