باشگاه خبرنگاران پویا: تیم ملی در دبی میزبان قطر بود؛ بازی که به نوعی برای تیم‌ملی ایران انتقامی هم تلقی می‌شد.
تیم ملی در دبی میزبان قطر بود. بازی که به نوعی برای تیم‌ملی ایران انتقامی هم تلقی می‌شد. اخراج حردانی و محرومیت سامان‌قدوس در بازی قبل باعث شد تیم‌ملی تغییرات زیادی را داشته باشد.
در خط دفاع حضور میلادمحمدی چپ‌پا که به راست آمده بود و امیدنورافکن هم که در ترکیب ثابت حصور داشت نشان از نگاه کادرفنی به باتجربه‌ها بود و عدم ریسک کردن در انتهای زمین ایران روی بازیکنان حوان و کم‌تجربه.
اما در میانه میدان شرایط متفاوت‌تر بود، تغییر جالب و حضورمحمدکریمی که به نسبت کم تجربه‌تر از بقیه بود به جای سامان‌قدوس مشخص کرد که در کنار سعیدعزت‌الهی مکملی مدنظر کادرفنی است که بتواند توپهای سرگردان را به بازی رو به جلو تبدیل کند.
قلعه‌‌نوئی در ابتدا از بُعد روانی این تیم را تحریک کرده بود. هیجانی که در ابتدای بازی در وجود بازیکنان دیده شد که سبب خطاهای مکرر آنها هم در ابتدای بازی روی بازیکنان قطر بود.
اما با گذشت زمان این تهییج شدن از هیجان کاذب به یک جریان روانی مناسب تبدیل شد که حتی بعد از خوردن گُل اول از قطر هم خدشه‌ای به آن وارد نشد. درحقیقت امیر‌قلعه‌نوئی وظیفه اصلی و شخصی خود رادر راس هرم وکادرفنی در قالب رهبری تیم بی‌نقص انجام داده بود.
قلب دفاع تیم‌ملی همچنان روی بعضی توپها خصوصا بازی در عمق مشکل داشت و دارد. علی‌نعمتی و شجاع‌خلیل‌زاده پرریسک بازی می‌کنند و حرکت رو به جلو دارند، جمع کردن پشت‌سر این دو مدافع قطعا یک گُلِر با تمرکز بالا را می‌طلبد.
روی گل خورده ایران فاصله بین نورافکن و نعمتی را مرور کنید و اشتباه محرز بیرانوند، که شَک کرد و تصمیم اصلی را در لحظه مناسب برای خروج یا بستن زاویه نگرفت. این موضوع باعث شد رکورد جالب گُل نخوردن در این سری بازیها که در اختیار تیم ملی ایران بود از بین برود. هرچند چهار گُل زده هم آمار ضعیف گل نزدنهای تیم‌ملی را در جدول توانست ترمیم کند.
ساخت‌بازی از خط دروازه و خط دفاع تیم‌ملی‌ایران در نهایت با دو یا سه ضرب با بلند زدن برای میانه میدان همراه می‌شد. این حربه راهکار اصلی ایران برای این بازی بود، البته اتفاق بعدی در میانه میدان می‌افتاد که مهدیطارمی و سردارآزمون به عقب‌تر می‌آمدند تا رو توپهای بلند تاثیرگذار باشند و در عوض وینگرهای ایران(قائدی و محبی) نزدیکتر به کانال مرکزی در خط دفاعی قطر حرکت می‌کردند تا توپ برگشتی حاصل از تاثیرگذاری سردار یا طارمی با ارسال برای آنها در پشت خط دفاع قطر به هدف آنها انجام شود. در حقیقت دو بازیکن مهاجم اصلی ما نقش لینک‌پلیر را در زمین بازی می‌کردند و با استفاده از قدرت دوندگی و گامهای بلند در موج اول حمله اضافه می‌شدند. تاکتیکی تا انتهای بازی هم تیم‌ملی از آن بهره برد.
قطری‌ها اما با حضور در عمق دفاع خود و ایجادبرتری عددی اجازه حرکت به مهاجمان ما و امکان ارسال پاسهای خط‌شکن در فضای موردنیاز مهاجمان ما را نمی‌دادند،همین موضوع خط جلو تیم‌ملی را سردرگم کرده بود، اما ارسال تیز و مواج امیدنورافکن و ضربه‌سر دقیق سردارآزمون و گل اول باعث شد که تیم‌ملی با تساوی به رختکن برود و برلی نیمه دوم این قطر باشد که به گل زدن هم بیندیشد.
اما نیمه دوم بازی ایران متفاوت‌تر از قبل شکل گرفت. آزادی عمل مهدیطارمی بیشتر شد و بازی در عمق عقب هم در دستور کار او قرار گرفته بود این تفاوت و بازی روی زمین ایران با چاشنی سرعت هم همراه شد و این سرعت خصوصا در کانال مرکزی ساختار عنابی‌پوشان قطری را به هم ریخت. تبلور این مسئله را بطور صد‌درصد در گل سوم ایران می‌توان دید.
تکرار این موضوع که هرچند همچنان بازی با میانه میدان از طریق توپهای بلند مدافعین وسط یا دروازه‌بان در دستور کار تیم ملی ایران بود اما دوای درد این تیم بازی روی زمینی بود که باعث زمینگیر شدن قطری‌ها شد.
نیاز با گل این تیم که شرایط جالبی در جدول نداشت بالث شد که مهدی‌قایدی که در نیمه‌اول با یک مثلث دفاعی تا راحتر به پشت دفاع حریف دسترسی داشته باشد. سردارآزمون هم بارها از فضای ایجاد شده از بین مدافعینی که به دنبال قائدی می رفتند استفاده کرد و خود را به منطقه حیاتی قطر رساند. تکرار این موضوع خالی از لطف نیست که نیاز به گُل تیم قطر هم یکی از دلایل از هم گسیختگی ساختار تیمی آنها شد و آنها را از بازی واکنش گرا به یک بازی کنش‌گرا ترغیب کرده بود.
و استفاده تیم ملی از این تغییر ذائقه هم بطور کامل انجام شد و در حقیقت با یک برد 4گله این ایران بود که هم جبران باخت قبلی در مقابل قطر را کرد و هم میخ خود را دراین گروه این‌بار محکم کوبید.
انتهای پیام/